Κομμάτια ενός πολύχρωμου, μεγάλου παζλ

Βασικά καλησπέρα σας.

Θα ήθελα να σας ενημερώσω για την έρευνα που πραγματοποιήσαμε την Παρασκευή μαζί με τη marie - noelle και με τη συνδρομή επίσης του Δημήτρη - Μπάλιου - και της Αναστασίας  -Τσαρούχα.

Επισκεφτήκαμε 4 διαφορετικά άτομα, τα οποία είχε βρει μέσω φίλων η marie - noelle.

• Πρώτα, μία εκπρόσωπο της καθολικής εκκλησίας από τις Φιλλιπίνες. Γι΄ αυτήν θα σας γράψει πιο αναλυτικά η marie- noelle. Προθυμοποιήθηκε πάντως  να μας γνωρίσει κάποιες οικογένειες μεταναστών, όπου  το αντρόγυνο είναι, είτε και οι δύο από τις Φιλιππίνες, είτε από διαφορετικές χώρες, αφού πλέον γίνονται στην Ελλάδα και μεικτοί γάμοι μεταξύ διαφορετικών εθνικοτήτων.
  

• Μετά, πήραμε τη γλαστρούλα μας ανά χείρας κι επισκεφτήκαμε μία κυρία Ελληνίδα, εκπαιδευτικό,γύρω στα πενήντα,που μένει στην Άνω Κυψέλη, όπου και γεννήθηκε. Μας είπε ότι όταν ήταν παιδί ήταν σχεδόν μόνο χωράφια στην περιοχή και μάλιστα λίγο πιο πάνω από το σπίτι της υπήρχε μαντρί με πρόβατα και κατσίκια. Η ίδια δεν έζησε τόσο πολύ την κεντρική Κυψέλη, αν και εκεί πήγαινε στο σχολείο Θηλέων, το οποίο τώρα έχει γίνει κατάστημα. Μπορεί όμως να μας φέρει σε επαφή με έναν ηλικωμένο κύριο, ίσως και στα ογδόντα,που έζησε την παλιά Κυψέλη και διατηρεί με αγάπη τις μνήμες του από αυτή. Η κυρία Ελευθερία - έτσι ονομάζεται- θυμάται πάντως ότι όταν πήγαινε στην εκκλησία της γειτονιάς της οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο απλά ντυμένοι από ότι στις εκκλησίες της κεντρικής Κυψέλης, όπου ήταν ντυμένοι όλοι πιο αριστοκρατικά. Πολλά διαμερίσματα της Κυψέλης  μάλιστα μας είπε ότι είχαν δίπλα στην κουζίνα και το δωμάτιο υπηρεσίας, το οποίο βέβαια έχει μια άλλη χρήση πλέον. Τώρα εργάζεται στο σχολείο της Γκράβας, όπου υπάρχουν πολλοί μαθητές από Κυψέλη, μεταξύ των οποίων κι ένας από την Νιγηρία που ο μπαμπάς του είναι  δημοσιογράφος. Το παιδί αυτό μάλιστα, είναι τρομερά καταρτισμένο για την πολιτική κατάσταση και την ιστορία της χώρας του, τόσο που τα περισσότερα  Ελληνόπουλα στο σχολείο της δεν είναι για την Ελλάδα. Πάντως μας είπε ότι τα παιδιά επικοινωνούν μια χαρά μεταξύ τους χωρίς καθόλου προβλήματα λόγω  των διαφορετικών εθνοτήτων, είναι όλα ενσωματωμένα. Κάτι που θα ευχόμουν να συνέβαινε και στην κοινωνία των "μεγάλων". Επίσης, μας έδωσε ένα αφιέρωμα για την Κυψέλη που είχε γίνει από την εφημερίδα Καθημερινή το 2003, με τίτλο "Κυψέλη, το αστικό χτες, το πολύχρωμο σήμερα" το οποίο θα μπορούσε να λέγεται επίσης "τα άπαντα της Κυψέλης". Είναι περί τις 20 σελίδες και έχει πάρα πολλές πληροφορίες για την περιοχή. Μας παρακάλεσε να μη χαθεί κι έτσι εγώ θα το φωτοτυπήσω για να της το επιστρέψω και βέβαια όποιος το θέλει θα μπορεί να το πάρει από μένα για να το φωτοτυπήσει επίσης.

• Οι συναντήσεις μας συνεχίστηκαν με τον φοβερό Lopez, ένα μεσήλικα μαύρο μουσικό από τον Κογκό, που παίζει σε γκρουπάκια μαζί με Έλληνες, και τέλος 

• μια οικογένεια από την Νιγηρία, που ήταν πολύ φιλικοί αλλα δε θα θέλανε να κινηματογραφηθούν. Έχουν όμως φίλους που θα μας τους γνωρίσουν και που πιθανόν να θέλανε να συμμετέχουν πιο ενεργά. 
  

Έτσι, αφού ήπιαμε τους καφέδες μας, τους χυμούς και τις μπύρες μας με όλους όσους επισκεφτήκαμε, χωρίσαμε κατά τις 11.30 το βράδυ, και σκεφτόμουν καθώς πήγαινα σπίτι  πόσο μικρός κόσμος είναι, και πόσο είμαστε όλοι κομμάτια ενός πολύχρωμου, μεγάλου παζλ,  όλα αναπόσπαστα και απαραίτητα για να συμπληρωθεί. Αν λείψει έστω κι ένα από αυτά, το αποτέλεσμα δε θα είναι το ίδιο..

Αλλά τα άλλα κι από κοντά στο μάθημα.

Μέχρι τότε σας φιλώ

Φωτεινή